به گزارش پايگاه خبري پيرغار به نقل از ايسنا: يک گروه تحقيقاتي بينالمللي نانولولههاي اکسيد معدني را به عنوان عاملهاي طبيعي براي تقويت بتن پيشنهاد داده است.
اين نانولولهها از نظر شيميايي با سيستم آب - سيمان سازگاري دارند. راهبرد اين محققان ممکن است دانشمندان را براي سنتز نانولولههاي ساخته شده از هيدراتهاي سيليکات کلسيم کمک کند. اين گروه ادعا ميکند که اين نانولولهها ميتوانند براي تقويت بتن ايدهآل باشند.
«آندرس آيورالا»، رهبر اين گروه و از مرکز فيزيک در اسپانيا توضيح ميدهد: آزمايشهاي قبلي در زمينه تقويتکنندههاي نانولولهاي سيمان بر روي مبحث نانولولههاي معدني که واقعا يکي از ايدهآلهاي ما براي توسعه آينده اين ميدان است، به طور کامل تمرکز نکرده بودند؛ به دنبال کشف نانولولههاي کربني، ساختارهاي لولهاي جديدي با استفاده از ترکيبات معدني لايهاي ساخته شدهاند و در سالهاي اخير تعدادي از نانولولهها از قبيل ديکالکوژنيدها (سولفيدها، سلنيدها و تلوريدها)، هاليدها (کلريدها، بروميدها و يديدها)، همچنين هيدرواکسيدها، اکسيدها و ترکيبات چهارگانه يا سهگانه متنوع، مورد تحقيق و بررسي قرارگرفتهاند.»
اين محققان در تحقيق خود بر روي نانولولههاي مبتني بر سيمان ساخته شده از ژل هيدرات سيليکات کلسيم و رسوبات هيدرواکسيد کلسيم تمرکز کردند. آنها موفق شدند با نشان دادن موافقت انرژيهاي کرنشي اين نانولولههاي سيماني با مقادير بدست آمده براي ديگر ترکيبات نانولولهاي، امکانپذيري اين نانولولهها را از نقطه نظر پايداريشان در دماي اتاق شرح دهند.
آنها همچنين ميگويند که مدولهاي يانگ بالا و استحکامهاي کششي بينهايت نانولولههاي سيماني، آنها را به جايگزين بادوامي بعنوان تقويتکنندههايي براي مخلوطهاي سيماني تبديل ميکند.
اين محققان نشان دادهاند که به طور ويژه نانولولههاي پورتلندي انرژيهاي کششي مشابه آنچه براي نانولولههاي کربني و معدني گزارش شده است، ارائه ميکنند.
«ايورالا» ميگويد: همچنين ما در بررسيهايمان پروفايل کششي تنش- کرنش تحت تغيير شکل ايستايي نانولولههاي پورتلندي را مطالعه کرديم و متوجه شديم که تا کرنش 27 درصدي (در اين نقطه، شکست در اين نانولوله اتفاق ميافتد) تنش معمولا به صورت خطي افزايش مييابد، تنش بحراني متناظر 8.4 گيگا پاسکال است که حدود 10 درصد مدول يانگ است. اين رابطه در موافقت عالي با محاسبات قبلي براي ديگر انواع نانولوله معدني است.
اين محققان، جزئيات نتايج کار تحقيقاتي خود را در مجله «Advanced Materials» منتشر کردهاند.